"Przedwiośnie" Analiza i Interpretacja fragmentu.

Dokonaj analizy i interpretacji fragmentu (35-37 str.) w oparciu o:

1. Wstępny opis miejsca i czynności ludzi
2. Prezentacja zajęcia Cezarego i jego charakterystyka
3.Opis zwłok pięknej ormianki
4.Wyimaginowany "dialog" Cezarego z dziewczyną i jego znaczenie
5. Podsumowanie

Miasto Baku stanowiło metaforyczną "rzekę krwi" ofiar rewolucji, dlatego też chcąc pozbyć się w obawie przed zarazą ciał niewinnych osób , które uporczywie morze wyrzucało na brzeg, postanowiono wywozić je poza przedmieścia bakińskie. Po ofiarach rewolucji na suchej drodze pozostawała jedynie smuga krwi.

 Cezary Baryka często widywał cierpienie otaczających go ludzi, któremu początkowo przyglądał się ze spokojem. Bez wątpienia najwięcej okrucieństwa zaobserwował pełniąc funkcję karawaniarza i grabarza zatrudnionego w obozie tureckim do przewożenia i grzebania ormiańskich ciał. Cezary zdołał przyzwyczaić się do widoku takiej ilości ludzkich zwłok, podczas wykonywanej pracy swoje myśli skupiał na czymś zupełnie innym - weselszym. Za wykonywaną pracę, którą wykonywał wraz z innymi "przybłędami" otrzymywał dość skromny posiłek, aczkolwiek pozwalający mu powoli odzyskiwać siły. 

 Młody Baryka był zobojętniały na widok tysięcy ciał ludzi, którzy w walce o idee rewolucji zostali straceni, aczkolwiek widok młodej, pięknej kobiety ormiańskiej wywołał w nim chęć pomsty. Owa niewiasta wyróżniała się na tle wielu męskich korpusów wiezionych na arbie, jej długie, czarne włosy ciągły się po ziemi, a palce prawej ręki opadały na lewe koło powozu, jej oczy wpatrzone w jego twarz, spowodowały, iż Cezary we własnym wnętrzu odczuł jej własny krzyk. Wyobrażając sobie dialog z ową kobietą, Cezary stawia sam sobie pytania, na które nie potrafi znaleźć odpowiedzi.

Zauważa tym samym, iż rewolucja nie oszczędza nikogo i niesie straty w postaci niewinnych ludzi, którzy nie zdołali jeszcze zaznać szczęścia.

Uwidocznia się tu kontrast między opowieścią Ormianki jako młodej, jeszcze żyjącej, szczęśliwej dziewczyny, a jej zwłokami umieszczonymi pomiędzy gnijącymi ciałami wielu mężczyzn.

 Wyimaginowany dialog Baryki z Ormianką, otwiera mu oczy na świat i niesprawiedliwość losu. Historia młodej, szczęśliwej, beztroskiej Ormianki jest zupełnym przeciwieństwem tego, co ją spotkało w czasach rewolucji.Ostatnie słowa Ormianki to ostrzeżenie dla Cezarego. "[...]Przypatrz się dobrze zbrodni ludzkiej! Strzeż się! Pamiętaj!". Słowa dziewczyny uświadamiają Barykę, do czego zdolni są ludzie owładnięci ideą rewolucji, która stanowi destrukcyjną siłę, nie oszczędzającą nikogo.