Uwaga !

Wszystkie wypracowania umieszczone na tej stronie są własnością właściciela Bloga i zabrania się kopiowania ich (bez odnośnika do tego bloga) za wyjątkiem zeszytów przedmiotowych.

wtorek, 2 kwietnia 2013

Interpretacja "Rozmowy Mistrza Polikarpa ze Śmiercią" nieznanego autora

1. Przedstaw sytuację ukazaną w utworze i jego bohaterów.

Polikarp modląc się w kościele, prosi Boga, aby ten ukazał mu śmierć



2. Wyjaśnij, dlaczego mistrz chciał zobaczyć śmierć.

 Mistrz Polikarp był bardzo ciekawy śmierci ze względu na jej okrucieństwo i nieuniknioność. Chciał się przekonać czy śmierć można przekupić i tym samym wydłużyć swój żywot.

3.Opisz postać, która mu się pojawiła, dlaczego śmierć jest kobietą?

Śmierć narodziła się wraz z grzechem Ewy. Jest to chuda, blada kobieta przepasana białą płachtą. Ma żółte policzki, nie ma nosa i warg, a z jej oczu płynie strumień krwi, natomiast w ręku trzyma kosę.  Taka postać słusznie wywołuje negatywne uczucia. 

4. Jakie wnioski wyciągnął mistrz z rozmowy ze śmiercią? Jaka jest główna myśl utworu?
5.Wykaż, że śmierć przedstawiona w utworze łączy grozę i powagę ze śmiesznością, czyli że ma charakter groteskowy. Swoją wypowiedź potwierdź cytatami z tekstu. 
6.Wskaż inne groteskowe motywy i sytuacje ukazane w utworze. 
7. Wykaż, że utwór ma charakter dydaktyczno-moralizatorski. 

Dominującym tematem wiersza jest śmierć ukazana, jako siła wszechpotężna i niepokorna. Utwór ten cechuje się plastycznością opisów za pomocą, których została zobrazowana śmierć i jej ofiary.
Przywołany zostaje tutaj bardzo popularny w średniowiecznym malarstwie i literaturze motyw tańca śmierci, który przedstawia upersonifikowaną śmierć zaganiającą do tańca przedstawicieli wszystkich stanów i wieków.
Upersonifikowana śmierć z wiersza ma liczne cechy fizyczne i psychiczne. Przedstawiona została w postaci pożółkłego, pomarszczonego, rozkładającego się kobiecego ciała z nieodłącznym atrybutem w ręku, jakim jest kosa. Mimo, całej swej obrzydliwości i pokraczności śmierć w tym utworze ma rysy komiczne świadczy o tym, choćby moment, w którym odpada jej kawałek nosa. Z cech wewnętrznych należy wymienić jej gniewliwość - rozzłoszczona niemądrymi pytaniami Polikarpa, była gotowa na miejscu ściąć mu głowę. Uśmiercanie ludzi traktuje jako nie tylko swój obowiązek, ale również jako rodzaj przyjemności. Z jednej strony śmierć przedstawiona jako postać okrutna i niezwyciężona, a z drugiej jako narzędzie w rękach boskiej sprawiedliwości. Wypytywana przez Mistrza opowiada o swoich ofiarach przyszłych i przeszłych. Wśród nich możemy znaleźć postacie znane z Biblii. W swoich wypowiedziach przywołuje różne grupy społeczne przy okazji wymieniając ich grzechy oraz próby przekupstwa śmierci. W ten sposób śmierć pokazuje, iż nikt nie ucieknie przed jej kosą


Uwaga: Ta interpretacja pochodzi z mojego zeszytu z pierwszej klasy. Z czasów, gdy patrząc się na zegarek modliłam się o dzwonek, a "np" wydawało mi się największym darem losu, więc proszę podchodzić ostrożnie do tej interpretacji, bo zawiera śladowe ilości błędów stylistycznych i gramatycznych.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz