Bolesław Prus - "Lalka" - Izabela Łęcka

Na podstawię analizy rozdziału V z tomu I powieści, udziel odpowiedzi pisemnej na następujące pytania:

1)Przedstaw postać, opisz jej zewnętrzny wygląd i miejsce w społeczeństwie, scharakteryzuj kontakty Łęckiej z innymi osobami.
Izabela Łęcka to 25 letnia nad wyraz piękna córka Tomasza Łęckiego. "Panna Łęcka była niepospolicie piękną kobietą, wszystko w niej było oryginalne i doskonałe" Mieszkała wraz z ojcem i jego kuzynką - Panną Florentyną w wynajmowanym lokalu, składającym się z ośmiu pokoi, mieszący się w okolicach Alei Ujazdowskich. Panna Izabella była kobietą średniego wzrostu o kształtnej figurze o blond włosach z odcieniem popielatego. Posiadała również zniewalający uśmiech. "Wzrost, więcej niż średnim, bardzo kształtna figura, bujne blond włosy z odcieniem popielatym, nosek prosty, usta trochę odchylone, żeby perłowe, ręce i stopy modelowe". Jej mimika i gesty są bardzo wymowne.
Czasem nie musiała nic mówić, by odgadnąć po jej spojrzeniu, czy też geście, radość lub zrażenie do czegoś. Była wspaniałą słuchaczką "Kiedyś słuchała, zdawało się, że chce wypić duszę z opowiadającego". Miała bardzo wysokie mniemanie o sobie. Pomiatała ludźmi należącymi do niższych klas. Uznawała siebie za boginię, a ich za marnych parobków. " Gdyby ją kto szczerze zapytał: czy jest świat, a czym ona sama niezawodnie odpowiedziałaby, że świat jest zaczarowanym ogrodem napełnionym czarodziejskimi zamkami, a ona - boginią, czy nimfą uwięzioną w formie cielesnej.". Młoda zubożała arystokratka, której całe życie upływało w salonach, nie znała i nie chciała poznać realnego życia. "Sypiała w puchach, odziewała się w jedwabie i hafty, piła z kryształów, jadła ze sreber i porcelany kosztownej jak złoto." Przez, co miała fatalne wyobrażenie o świcie. Obawiała się zwykłych ludzi, ponad wszystko nimi gardziła. Traktuje ludzi jak zabawki stworzone w celu zaspokojenia jej potrzeb, co czyni z niej egoistkę. Niemal wszystko, co robiła zostało stworzone na pokaz. Ubolewała nad ludźmi z niższych klas. Stworzyła sobie teorię, z której wynikało, że praca jest karą za grzechy, a obarczani nią ludzie to pokutnicy. "W ogóle dla ludzi z niższego świata miała serce życzliwe. Przychodziły jej na myśl słowa Pisma Świętego "W pocie czoła pracować będziesz". Widocznie popełnili oni jakiś ciężki grzech, skoro skazano ich na pracę, ależ tacy jak ona aniołowie nie mogli nie ubolewać nad ich losem. Tacy jak ona, dla której największą pracą było dotknięcie elektrycznego dzwonka albo wydanie rozkazu." Izabelę Łęcką otaczał tłum wielbicieli. Zawsze była w centrum zainteresowania, lecz zachowywała się chłodno w stosunku z adoratorami. "Więc dookoła Panny Łęckiej począł zbierać się tłum wielbicieli, a na stoliku w jej salonie stosy biletów wizytowych" W jej świadomości nie istnieją żadne zasady moralne. Marzy o księciu z bajki, idealnej miłości, zamiast tego odkrywa, że jej dotychczasowi adoratorzy liczą głównie na fortunę jej ojca, a arystokracja to ludzie "płytcy" i wyrachowani.

2)Wyjaśnij, na czym polega "wiekuista wiosna" w życiu Izabeli Łęckiej.
"Wiekuista wiosna" w życiu Izabeli Łęckiej odnosi się do świata, w którym się wychowała i żyła. "Od kolebki żyła w świecie pięknym i nie tylko nadludzkim, ale -nadnaturalnym". Żadnego zadania jej nigdy nie powierzono, przez co nie musiała nic robić. Ponadto była rozpieszczona, gdyż zawsze podsuwano jej krzesło, podawano talerze, wprowadzano na schody i wnoszono na góry. Izabela nie znała pór roku, dnia, różnic geograficznych. Nie znała takich zjawisk jak wiatr czy deszcz, obce jej było zimno i promienie słoneczne.

3)Napisz, czym jest i jak Łęcka postrzega świat zwyczajny.
Świat zwyczajny wydaje się Izabeli Łęckiej malowniczy i sympatyczny, lecz nie przeznaczony dla niej. Z okien swojej karety widywała zwyczajnych ludzi i rolników, roznosicieli owców i jarzyn, posłańców, kwiaciarki i rodziny z dziećmi. Ten świat stanowił dla niej zagadkę, ponieważ nigdy nie żyła w tym świcie oraz wydawał się jej ciekawszy od obrazów rodzajowych, ponieważ był w ciągłym ruchu, przez co się ciągle zmieniał. Byłą przekonana o tym, że zwyczajny świat jest niezbędny dla spełniania jej zachcianek.

4.Oceń postawę bohaterki(kreacja bohaterki, a założenia pozytywizmu).
Izabela Łęcka jest typową przedstawicielką warstwy społecznej, z której się wywodzi i jest uosobieniem jej wszystkich negatywnych cech krytykowanych przez pozytywistów, odznaczała się m.in: brakiem chęci i potrzeby działania, brakiem pracy i wszelkiego wysiłku, co jest było sprzeczne z pozytywistycznym hasłem pracy organicznej.
Kreacja bohaterki, podkreśla przesłanie powieści jakim jest nierealność programu pozytywistycznego, choćby ze względu na ukazaną postawę elity społecznej jaką stanowiła arystokracja, której przedstawicielką jest właśnie Panna Łęcka.

5)Napisz, jakie znaczenia dla idei utworu ma taka właśnie kreacja Izabeli Łęckiej.
Kreacja Izabeli Łęckiej, która prezentuje typową arystokrację, jednocześnie jest uosobieniem wszystkich negatywnych cech, takich jak: zadufanie w sobie, duma ze swojego pochodzenia, przez co uważa się za lepszą od innych. Jej postać ma na celu pokazanie czytelnikom, że taka postawa nie prowadzi do niczego dobrego, a wręcz przeciwnie oznacza rozkład. Wszystkie marzenia i nadzieje Izabeli Łęckiej, znikają nie pozostawiając jej nic prócz pójścia do zakonu.